بايستد" (وَ اللَّهُ أَرْكَسَهُمْ بِما كَسَبُوا) [1] ضمنا از جمله" بما كسبوا" استفاده مى‌شود كه بازگشتها از جاده هدايت و سعادت و نجات معلول اعمال خود انسان است و اگر اين عمل به خداوند نسبت داده مى‌شود به خاطر آن است كه خداوند حكيم و هر كس را مطابق اعمال خويش كيفر مى‌دهد و به مقدار لياقت و شايستگى پاداش خواهد داد.

و در پايان آيه خطاب به افراد ساده‌دلى كه حمايت از اين دسته منافقان مى‌نمودند كرده، مى‌فرمايد:" آيا شما مى‌خواهيد كسانى را كه خدا بر اثر اعمال زشتشان از هدايت محروم ساخته هدايت كنيد در حالى كه چنين افراد هيچ راهى به سوى هدايت ندارند".

(أَ تُرِيدُونَ أَنْ تَهْدُوا مَنْ أَضَلَّ اللَّهُ وَ مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ سَبِيلًا) زيرا اين يك سنت فناناپذير الهى است كه اثر اعمال هيچكس از او جدا نمى‌شود چگونه مى‌توانيد انتظار داشته باشيد افرادى كه فكرشان آلوده و قلبشان مملو از نفاق و عملشان حمايت از دشمنان خدا است مشمول هدايت شوند اين يك انتظار بى دليل و نابجا است‌ [2]

[1]" اركسهم" از ماده" ركس" (بر وزن مكث) به معنى وارونه كردن چيزى و آن را با سر بر زمين گذاردن است و به معنى باز گرداندن نيز آمده است.

[2] در جلد اول همين تفسير صفحه 101 بحث مشروحى درباره هدايت و ضلالت گذشت.