در آيه حدود صورت، كه بايد در وضو شسته شود توضيح داده نشده ولى در روايات ائمه اهل بيت ع كه وضوى پيامبر ص را مشروحا بيان كرده‌اند.

1- حد صورت از طرف طول از رستانگاه مو تا چانه و از طرف عرض آنچه در ميان انگشت وسط و ابهام (انگشت شست) قرار مى‌گيرد، ذكر شده و اين در حقيقت توضيح همان معنايى است كه از كلمه" وجه" در عرف فهميده مى‌شود، زيرا وجه همان قسمتى است كه انسان به هنگام برخورد بر ديگرى با آن" مواجه" مى‌شود.

2- حد دست كه بايد در وضو شسته شود،" تا آرنج" ذكر شده، زيرا مرافق جمع" مرفق" به معنى" آرنج" است، و چون هنگامى گفته شود دست را بشوئيد ممكن است به ذهن چنين برسد كه دستها را تا مچ بشوئيد، زيرا غالبا اين مقدار شسته ميشود، براى رفع اين توهم مى‌فرمايد: تا آرنج بشوئيد (إِلَى الْمَرافِقِ‌).

و با اين توضيح روشن مى‌شود، كلمه" الى" در آيه فوق تنها براى بيان حد شستن است نه كيفيت شستن، كه بعضى توهم كرده‌اند و چنين پنداشته‌اند كه آيه مى‌گويد: بايد دستها را از سر انگشتان به طرف آرنج بشوئيد (آن چنان كه در ميان جمعى از اهل تسنن رائج است).

توضيح اينكه اين درست به آن مى‌ماند كه انسان به كارگرى سفارش مى‌كند ديوار اطاق را از كف تا يك متر، رنگ كند، بديهى است منظور اين نيست كه ديوار از پائين به بالا رنگ شود، بلكه منظور اين است كه اين مقدار بايد رنگ شود نه بيشتر و نه كمتر.

بنا بر اين فقط مقدارى از دست كه بايد شسته شود در آيه ذكر شده، و اما كيفيت آن در سنت پيامبر ص كه بوسيله اهل بيت به ما رسيده است آمده است و آن شستن آرنج است به طرف سر انگشتان.

بايد توجه داشت كه" مرفق" هم بايد در وضو شسته شود، زيرا در اينگونه‌