غذايى است و حتى گوشتها را هم شامل مى‌شود، چگونه ممكن است در آيه فوق، محدود به حبوبات و ميوه‌ها و مانند آن باشد، سپس مى‌نويسد: من اين ايراد را در مجلسى كه جمعى از شيعيان بودند مطرح كردم (و كسى پاسخ آن را نداشت).

به عقيده ما پاسخ ايراد فوق نيز روشن است، ما انكار نمى‌كنيم كه طعام يك مفهوم وسيع دارد، ولى آيات سابق كه در باره گوشتها بحث نموده و مخصوصا گوشت حيواناتى را كه بهنگام ذبح نام خدا بر آن نبرند تحريم كرده، اين مفهوم وسيع را تخصيص مى‌زند و محدود بغير گوشت ميكند، و ميدانيم هر عامى يا مطلقى قابل تخصيص و تقييد است. و اين را نيز مى‌دانيم كه اهل كتاب مقيد به ذكر نام خدا بر ذبيحه نيستند، از آن گذشته ساير شرائطى را هم كه در" سنت" آمده است، مسلما رعايت نمى‌كنند.

در كتاب كنز العرفان در تفسير اين آيه اشاره به اشكال ديگرى شده است كه خلاصه‌اش اين است:" طيبات" مفهوم وسيعى دارد و به اصطلاح" عام" است اما" طَعامُ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ‌" خاص است و معمولا ذكر خاص بعد از عام نكته‌اى بايد داشته باشد كه در اينجا نكته آن روشن نيست، سپس اظهار اميدوارى مى‌كند خداوند اين مشكل علمى را براى او حل كند. [1] با توجه به آنچه در بالا ذكر شد، پاسخ اين اشكال نيز معلوم مى‌شود كه ذكر حليت طيبات در واقع مقدمه‌اى است براى بيان رفع محدوديت آميزش با اهل كتاب، و در واقع آيه مى‌گويد: هر چيز پاكيزه‌اى براى شما حلال شمرده شده، به همين جهت طعام اهل كتاب نيز (آنجا كه پاكيزه باشد) براى شما حلال است و محدوديتهايى كه سابقا در معاشرت با آنها داشته‌ايد در پرتو پيروزيهايى كه امروز پيدا كرده‌ايد تقليل يافته است. (دقت كنيد)

[1] كنز العرفان جلد دوم صفحه 312.