3- كسانى كه با سكوت خود و شركت در اينگونه جلسات عملا گناهكاران را تشويق ميكنند مجازاتى همانند مرتكبين گناه دارند.

4- نشست و برخاست با كافران در صورتى كه نسبت به آيات الهى توهين نكنند و خطر ديگرى نداشته باشد مانعى ندارد، زيرا جمله‌ حَتَّى يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ‌ اين كار را مباح شمرده است.

5- مجامله با اين گونه گناهكاران نشانه روح نفاق است زيرا يك مسلمان واقعى هرگز نميتواند در مجلسى شركت كند كه در آن نسبت به آيات و احكام الهى توهين ميشود، و اعتراض ننمايد، يا لا اقل عدم رضايت خود را با ترك آن مجلس آشكار نسازد.

[سوره النساء (4): آيه 141]

الَّذِينَ يَتَرَبَّصُونَ بِكُمْ فَإِنْ كانَ لَكُمْ فَتْحٌ مِنَ اللَّهِ قالُوا أَ لَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ وَ إِنْ كانَ لِلْكافِرِينَ نَصِيبٌ قالُوا أَ لَمْ نَسْتَحْوِذْ عَلَيْكُمْ وَ نَمْنَعْكُمْ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ لَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلاً (141)

ترجمه:

141- منافقان همانها هستند كه پيوسته انتظار مى‌كشند و مراقب شما هستند اگر فتح و پيروزى نصيب شما گردد مى‌گويند آيا ما با شما نبوديم (پس ما نيز سهيم در افتخارات و غنائم هستيم!) و اگر بهره‌اى نصيب كافران گردد مى‌گويند آيا ما شما را تشويق به مبارزه و عدم تسليم در برابر مومنان نمى‌كرديم؟ (پس با شما سهيم خواهيم بود!) خداوند در ميان شما در روز رستاخيز داورى مى‌كند و هرگز براى كافران نسبت به مومنان راه تسلطى قرار نداده است.