" در آن روز نه ثروت سودى مى‌دهد و نه فرزندان مگر آنها كه با قلب سليم در پيشگاه خدا حاضر شوند" (شعراء آيه 89).

اما چرا در آيه از امكانات مادى تنها اشاره به ثروت و فرزندان شده است اين بخاطر آن است كه مهمترين سرمايه‌هاى مادى يكى نيروى انسانى است كه به عنوان فرزندان ذكر شده است، و ديگرى سرمايه‌هاى اقتصادى مى‌باشد. و بقيه امكانات مادى از اين دو سرچشمه مى‌گيرند.

قرآن با صراحت مى‌گويد: امتيازهاى مالى، و قدرت جمعى، به تنهايى نمى‌تواند در برابر خداوند، امتيازى محسوب شود، و تكيه كردن بر آنها اشتباه است، مگر هنگامى كه در پرتو ايمان و نيت پاك در مسيرهاى صحيح بكار گرفته شوند در غير اين صورت سرنوشت صاحبان آنها عذاب جاويدان خواهد بود، (أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ‌).

مَثَلُ ما يُنْفِقُونَ فِي هذِهِ الْحَياةِ الدُّنْيا كَمَثَلِ رِيحٍ فِيها صِرٌّ ...

" صر" و" اصرار" از يك ريشه هستند و به معنى بستن چيزى توام با شدت مى‌آيد و در اينجا به معنى شدتى است كه در باد باشد، خواه بشكل يك باد سوزان و يا سرد و خشك كننده.

قرآن انفاق كردن كفار را به باد شديد و سوزان و يا فوق العاده سرد و خشك كننده‌اى تشبيه نموده كه به كشت و زرعى بوزد و آن را خشك كند، البته طبع باد و نسيم، احيا كننده است، نسيم بهاران شكوفه‌هاى را نوازش مى‌دهد و غنچه‌ها را باز مى‌كند، و روح در كالبد درختان مى‌دمد، و آنها را بارور مى‌سازد. انفاق نيز اگر از سرچشمه اخلاص و ايمان بوجود آيد بسيار مفيد و سود بخش است، هم مشكلات اجتماعى را حل مى‌كند، و هم اثر اخلاقى عميقى در نهاد احسان كننده باقى مى‌گذارد