نيز برتر قرار ده و آنچه را كه آنها از خطاهاى من نميدانند بر من ببخش"!

[سوره النساء (4): آيات 51 تا 52]

أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيباً مِنَ الْكِتابِ يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ وَ يَقُولُونَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا هؤُلاءِ أَهْدى‌ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا سَبِيلاً (51) أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَ مَنْ يَلْعَنِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصِيراً (52)

ترجمه:

51- آيا نديدى كسانى را كه بهره‌اى از كتاب (خدا) دارند (با اين حال) به جبت و طاغوت (بت و بت‌پرستان) ايمان مى‌آورند و به مشركان مى‌گويند آنها از كسانى كه ايمان آورده‌اند هدايت يافته‌ترند؟! 52- آنها كسانى هستند كه خداوند ايشان را از رحمت خود دور ساخته و هر كس را خدا از رحمتش دور كند، ياورى براى او نخواهى يافت.

شان نزول:

بسيارى از مفسران در شان نزول آيات فوق چنين گفته‌اند كه بعد از حادثه" احد" يكى از بزرگان يهود بنام" كعب بن اشرف" به اتفاق هفتاد نفر از يهوديان به سوى مكه آمد، تا با مشركان مكه بر ضد پيامبر اسلام ص هم پيمان شوند و پيمانى را كه با پيامبر اسلام ص داشتند بشكنند،" كعب" به منزل ابو سفيان وارد شد و ابو سفيان او را گرامى داشت و يهود در خانه‌هاى قريش بطور پراكنده ميهمان شدند، يكى از اهل مكه به كعب گفت: شما اهل كتابيد و محمد نيز داراى كتاب است، حقيقت اين است كه ما احتمال مى‌دهيم اين كار توطئه‌اى باشد كه براى از بين بردن ما چيده شده است، اگر مى‌خواهيد با شما هم پيمان شويم نخستين شرط آن اين است كه در برابر اين دو بت (اشاره به دو بت بزرگ كردند)، سجده كنيد و به آنها ايمان بياوريد، آنان چنين كردند.

سپس" كعب" به اهل مكه پيشنهاد كرد كه سى نفر از شما و سى نفر از ما