نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 3 صفحه : 35
يك پوشش
اجتماعى براى محافظت جمعيت است، زيرا اگر مسئله امر به معروف و نهى از منكر در
ميان نباشد عوامل مختلفى كه دشمن بقاى" وحدت اجتماعى" هستند، همچون
موريانه از درون، ريشههاى اجتماع را مىخورند، و آن را از هم متلاشى ميسازند، بنا
بر اين حفظ وحدت اجتماعى بدون نظارت عمومى ممكن نيست!.
در آيه فوق
دستور داده شده كه همواره در ميان مسلمانان بايد امتى باشند كه اين دو وظيفه بزرگ
اجتماعى را انجام دهند: مردم را به نيكىها دعوت كنند، و از بدىها باز دارند. و
در پايان آيه تصريح مىكند كه فلاح و رستگارى تنها از اين راه ممكن است.
سؤال
در اينجا اين
سؤال پيش مىآيد كه ظاهر" منكم امة" اين است كه اين امت بعضى از جمعيت
مسلمانان را تشكيل مىدهد، نه همه آنها را، و به اين ترتيب وظيفه امر به معروف و
نهى از منكر جنبه عمومى نخواهد داشت، بلكه وظيفه طايفه خاصى است، اگر چه انتخاب و
تربيت اين جمعيت، وظيفه همه مردم است، و به عبارت ديگر اين دو وظيفه واجب كفايى
است نه عينى، با اينكه از ديگر آيات قرآن بر مىآيد كه اين دو وظيفه جنبه عمومى
دارد، و به عبارت ديگر واجب عينى است نه واجب كفايى، مثلا در چند آيه بعد از اين
آيه مىخوانيم: كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ
بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ" شما
بهترين امتى بوديد كه بسود مردم مبعوث شديد، چه اينكه امر به معروف و نهى از منكر
مىكنيد" و در سوره" العصر" مىفرمايد:" همه مردم در زيانند
جز آنان كه ايمان و عمل صالح دارند و دعوت به حق و توصيه به صبر و استقامت
مىكنند" طبق اين آيات و مانند آنها اين دو وظيفه اختصاص به دسته معينى ندارد.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 3 صفحه : 35