را بيان مى‌كند، نخست مى‌گويد كسانى كه قدرت ندارند كه با زنان آزاد، ازدواج كنند مى‌توانند با كنيزانى ازدواج نمايند كه مهر و ساير مخارج آنها معمولا سبكتر و سهل‌تر است‌ [1] البته منظور از ازدواج با كنيزان اين نيست كه صاحب كنيز با كنيز ازدواج كند، بلكه با شرائط خاصى كه در كتب فقهى ذكر شده مى‌تواند همانند همسر با او رفتار نمايد، بنا بر اين منظور ازدواج افراد غير مالك با كنيز است.

ضمنا از تعبير به" مؤمنات" استفاده مى‌شود كه بايد حتما كنيز مسلمان باشد تا بتوان با او ازدواج كرد و بنا بر اين با كنيزان اهل كتاب ازدواج صحيح نيست.

جالب اينكه قرآن در اين آيه از كنيزان تعبير به" فتيات" كرده است كه جمع" فتاة" مى‌باشد و معمولا اين تعبير آميخته با احترام خاصى در مورد زنان است و غالبا در مورد دختران جوان به كار مى‌رود.

وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِإِيمانِكُمْ‌ اين جمله مى‌گويد شما براى تشخيص ايمان آنها مامور به ظاهر اظهارات آنان هستيد، و اما در باره باطن و اسرار درونى آنان" خداوند به ايمان و عقيده شما آگاهتر است".

بَعْضُكُمْ مِنْ بَعْضٍ‌ از آنجا كه بعضى در مورد ازدواج با كنيزان كراهت داشتند، قرآن مى‌گويد شما همه از يك پدر و مادر به وجود آمده‌ايد" و بعضى از بعض ديگريد" بنا بر اين نبايد از ازدواج با كنيزان كه از نظر انسانى با شما هيچگونه تفاوتى ندارند و از نظر ارزش معنوى، ارزش آنها مانند ديگران بسته به تقوى و پرهيزگارى آنان است، كراهت داشته باشيد، كه همه اعضاء يك پيكر محسوب مى‌شويد.

[1]- كلمه طول (بر وزن نوع) در اصل از ماده" طول" (بر وزن نور) گرفته شده و به معنى توانايى و رسايى و امكانات مالى و مانند آن آمده است.