شده وصيت بيش از ثلث" اضرار" به ورثه است و نفوذ آن مشروط به رضايت آنها ميباشد، و يا اينكه براى محروم ساختن ورثه و زيان رسانيدن به آنها اعتراف به- ديون و بدهى‌هايى كند در حالى كه بدهكار نباشد.

در پايان براى تاكيد مى‌فرمايد" وَصِيَّةً مِنَ اللَّهِ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَلِيمٌ‌" اين توصيه‌اى است الهى كه بايد محترم شمرده شود، زيرا خداوند به منافع و مصالح شما آگاه است كه اين احكام را مقرر داشته و نيز از نيات وصيت كنندگان آگاه مى‌باشد، در عين حال" حليم" است و كسانى را كه بر خلاف فرمان او رفتار مى‌كنند فورا مجازات نمى‌نمايد.

در اينجا اشاره به چند موضوع لازم است:

1- آنچه از آيه فوق در باره ارث برادران و خواهران آمده است گرچه ظاهرا بطور مطلق است و برادران و خواهران پدر و مادرى، و پدرى تنها، و مادرى تنها، را شامل مى‌شود، ولى با توجه به آخرين آيه همين سوره نساء كه تفسير آن به زودى خواهد آمد روشن مى‌شود كه منظور از اين آيه تنها برادران و خواهران مادرى متوفى هستند (آنها كه فقط از طرف مادر با او ارتباط دارند) در حالى كه آيه آخر سوره نساء در باره برادران و خواهران پدر و مادرى و يا پدرى تنها مى‌باشد (شواهد اين موضوع را بخواست خدا در ذيل همان آيه بيان خواهيم داشت) بنا بر اين گرچه هر دو آيه بحث از ارث" كلاله" (برادران و خواهران) مى‌كند و ظاهرا با هم سازگار نيستند اما با دقت در مضمون دو آيه روشن مى‌شود كه هر كدام در باره يك دسته خاص از برادران و خواهران سخن مى‌گويد و هيچ گونه تضادى در ميان آنها نيست.

2- روشن است كه ارث بردن اين طبقه در صورتى است كه وارثى از طبقه اول يعنى پدر و مادر و فرزندان، در كار نباشد، گواه اين موضوع آيه" وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى‌ بِبَعْضٍ فِي كِتابِ اللَّهِ‌" (خويشاوندان بعضى بر بعض ديگر در مقررات ارث ترجيح دارند آنها كه به شخص ميت نزديك‌ترند مقدم هستند)