نتيجه ميرسيم كه تعدد زوجات بطور نامحدود امرى عادى بوده و حتى بعضى از مواقع بت‌پرستان به هنگام مسلمان شدن، بيش از ده زن و يا كمتر داشته‌اند، بنا بر اين تعدد زوجات از پيشنهادها و ابتكارات اسلام نيست بلكه اسلام آن را در چهارچوبه ضرورت‌هاى زندگى انسانى محدود ساخته و براى آن قيود و شرائط سنگينى قائل شده است.

قوانين اسلام بر اساس نيازهاى واقعى بشر دور ميزند نه تبليغات ظاهرى و احساسات رهبرى نشده، مسئله تعدد زوجات نيز از همين زاويه در اسلام مورد بررسى قرار گرفته، زيرا هيچ كس نميتواند انكار كند كه مردان در حوادث گوناگون زندگى بيش از زنان در خطر نابودى قرار دارند و در جنگها و حوادث ديگر قربانيان اصلى را آنها تشكيل ميدهند.

و نيز نمى‌توان انكار كرد كه عمر زندگى جنسى مردان، از زنان طولانى‌تر است زيرا زنان در سنين معينى آمادگى جنسى خود را از دست مى‌دهند در حالى كه در مردان چنين نيست.

و نيز زنان به هنگام عادت ماهانه و قسمتى از دوران حمل، عملا ممنوعيت جنسى دارند در حالى كه در مردان اين ممنوعيت‌ها وجود ندارد.

از همه گذشته زنانى هستند كه همسران خود را به علل گوناگونى از دست مى‌دهند و معمولا نميتوانند به عنوان همسر اول، مورد توجه مردان قرار گيرند و اگر مسئله تعدد زوجات در كار نباشد آنها بايد براى هميشه بدون همسر باقى بمانند همانطور كه در مطبوعات مختلف ميخوانيم كه اين دسته از زنان بيوه با محدود شدن مسئله تعدد زوجات از نابسامانى زندگى خود شكايت دارند و جلوگيرى از تعدد را يك نوع احساسات ظالمانه در باره خود تلقى ميكنند.

با در نظر گرفتن اين واقعيتها در اين گونه موارد كه تعادل ميان مرد و زن به عللى بهم مى‌خورد ناچاريم يكى از سه راه را انتخاب كنيم:

1- مردان تنها به يك همسر در همه موارد قناعت كنند و زنان اضافى تا پايان‌