هر جهت بى نياز است و وجودش نامحدود، كفر و ايمان مردم و كوششها و تلاشهاى آنها در اين راه چه اثرى براى خداوند ميتواند داشته باشد؟ آنها هستند كه در پناه ايمان، تكامل مى‌يابند و بخاطر كفر تنزل و سقوط مى‌كنند.

بعلاوه خلافكاريهاى آنها فراموش نخواهد شد و به نتيجه اعمال خود خواهند رسيد.

يُرِيدُ اللَّهُ أَلَّا يَجْعَلَ لَهُمْ حَظًّا فِي الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ‌:" خدا مى‌خواهد آنها را در اين راه، آزاد بگذارد و چنان به سرعت راه كفر را بپويند كه كمترين بهره‌اى در آخرت نداشته باشند، بلكه عذاب عظيم در انتظار آنها باشد".

در حقيقت آيه ميگويد: اگر آنها در راه كفر بر يكديگر پيشى ميگيرند، نه بخاطر اين است كه خدا نميتواند جلو آنها را بگيرد بلكه خدا آزادى عمل به- آنها داده تا هر چه ميتوانند انجام دهند و نتيجه‌اش محروميت كامل آنها از مواهب جهان ديگر است بنا بر اين، آيه نه تنها دلالت بر جبر ندارد بلكه يكى از دلائل آزادى اراده است.

سپس در آيه بعد، مطلب را بطور وسيعتر، عنوان كرده و مى‌فرمايد:

إِنَّ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الْكُفْرَ بِالْإِيْمانِ لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئاً: يعنى نه تنها افرادى كه به سرعت در راه كفر، پيش ميروند چنين هستند، بلكه تمام كسانى كه به نوعى راه كفر را پيش گرفته‌اند و ايمان را از دست داده و در مقابل آن، كفر خريدارى نموده‌اند، هرگز بخدا زيان نميرسانند و زيان آن، دامنگير خودشان مى‌شود.

و در پايان آيه مى‌فرمايد: وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ‌: آنها عذاب دردناك دارند، و اين تفاوت در تعبير كه در اينجا" عَذابٌ أَلِيمٌ‌" و در آيه قبل" عَذابٌ عَظِيمٌ‌" ذكر شده بود بخاطر آن است كه آنها در مسير كفر با سرعت بيشترى پيش مى‌رفتند.