سستى به خود راه دهند و غمگين گردند و از پيروزى نهايى مايوس شوند، زيرا افراد بيدار همان طور كه از پيروزيها استفاده مى‌كنند از شكستها نيز درس مى‌آموزند و در پرتو آن نقاط ضعفى را كه سرچشمه شكست شده، پيدا مى‌كنند و با بر طرف ساختن آن براى پيروزى نهايى آماده مى‌شوند.

جمله" وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ‌": شما برتريد اگر ايمان داشته باشيد، يك جمله بسيار پر معنى است يعنى شكست شما در حقيقت براى از دست دادن روح ايمان و آثار آن بوده، شما اگر فرمان خدا و پيامبر را در اين ميدان زير پا نمى‌گذاشتيد گرفتار چنين سرنوشتى نمى‌شديد، و باز هم غمگين نباشيد اگر بر مسير ايمان ثابت بمانيد پيروزى نهايى از آن شما است، و شكست در يك ميدان، به معنى شكست نهايى در جنگ نيست.

إِنْ يَمْسَسْكُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ‌.

" قرح" به معنى جراحتى است كه در بدن بر اثر برخورد با يك عامل خارجى پيدا مى‌شود. در اين آيه درس ديگرى براى رسيدن به پيروزى نهايى به- مسلمانان داده شده است كه شما نبايد از دشمنان كمتر باشيد، آنها در ميدان" بدر" شكستى سخت و سنگين از شما خوردند و هفتاد نفر كشته، و تعداد زيادى مجروح و اسير دادند و با آن همه از پاى ننشستند، و در اين ميدان شكست خود را بر اثر غفلت شما جبران كردند، اگر شما در اين ميدان گرفتار شكست شديد بايد از پاى ننشينيد تا آن را جبران كنيد، و لذا مى‌فرمايد:" اگر به شما جراحتى رسيد به آنها هم جراحتى همانند آن رسيد" بنا بر اين سستى و اندوه شما براى چيست.

بعضى از مفسران آيه را اشاره به جراحاتى كه بر كفار در ميدان احد نشست مى‌دانند، ولى اولا اين جراحات مانند جراحات مسلمين نبود بنا بر اين با كلمه" مثله" سازگار نيست. و ثانيا با جمله بعد كه تفسير آن خواهد آمد تناسب ندارد.

وَ تِلْكَ الْأَيَّامُ نُداوِلُها بَيْنَ النَّاسِ وَ لِيَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ يَتَّخِذَ