نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 27 صفحه : 464
4- شر حسودان!
" حسد" يك خوى زشت شيطانى است كه بر اثر عوامل مختلف مانند ضعف
ايمان و تنگ نظرى و بخل در وجود انسان پيدا مىشود، و به معنى درخواست و آرزوى
زوال نعمت از ديگرى است.
حسد سرچشمه بسيارى از گناهان كبيره است.
حسد همانگونه كه در روايات وارد شده است ايمان انسان را مىخورد و از بين
مىبرد همانگونه كه آتش هيزم را! همانگونه كه امام باقر ع مىفرمايد:
: آفت دين" حسد" است و" خود بزرگبينى" و" تفاخر" [2] اين به خاطر آن
است كه حسود در واقع معترض به حكمت خدا است كه كه چرا به افرادى نعمت بخشيده؟ و
مشمول عنايت خود قرار داده است؟ همانگونه كه در آيه 54 نساء مىخوانيم: أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلى ما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ
فَضْلِهِ.
كار حسد ممكن است به جايى رسد كه حتى براى زوال نعمت از شخص محسود خود را به
آب و آتش زند و نابود كند، چنان كه نمونهاش در داستانها و تواريخ معروف است.
در نكوهش حسد همين بس كه نخستين قتلى كه در جهان واقع شد از ناحيه"
قابيل" نسبت به برادرش" هابيل" بر اثر انگيزه" حسد" بود.
" حسودان" هميشه يكى از موانع راه انبيا و اوليا بودهاند، و لذا
قرآن