كنايه از احاطه قدرت پروردگار به همه جباران و طغيانگران و مجرمان است، و لذا در حديثى از على ع آمده است كه معناى اين آيه اين است:

ان ربك قادر على ان يجزى اهل المعاصى جزائهم:

" پروردگارت توانايى دارد كه كيفر گنهكاران را به آنها بدهد" [1] در حديثى از امام صادق ع مى‌خوانيم كه فرمود:

المرصاد قنطرة على الصراط، لا يجوزها عبد بمظلمة عبد:

" مرصاد پلى است بر طريقى كه از روى جهنم مى‌گذرد كسى كه حق مظلومى بر گردن او باشد از آنجا نخواهد گذشت" [2] و اين در حقيقت از قبيل بيان يك مصداق روشن است چرا كه كمينگاه الهى منحصر به قيامت و پل معروف صراط نيست، خداوند در همين دنيا نيز در كمين ظالم است، و عذاب اقوام سه گانه پيشين مصداق بارز آن است.

تعبير به" ربك" (پروردگار تو) اشاره به اين است كه سنت الهى در مورد اقوام سركش و ظالم و ستمگر در امت تو نيز جارى مى‌شود، هم تسلى خاطرى است براى پيامبر ص و مؤمنان كه بدانند اين دشمنان لجوج كينه‌توز از چنگال قدرت خدا هرگز فرار نخواهند كرد، و هم اعلام خطرى است به آنها كه هر گونه ظلم و ستمى را به پيغمبر اكرم ص و مؤمنان روا مى‌داشتند، آنها بايد بدانند كسانى كه از آنان قدرتمندتر و نيرومندتر بودند در مقابل يك تندباد، يك طوفان، و يا يك جرقه و صيحه آسمانى، تاب مقاومت نياوردند، اينها چگونه فكر مى‌كنند مى‌توانند با اين اعمال خلافشان از عذاب الهى نجات يابند.

در حديثى از پيغمبر اكرم ص مى‌خوانيم. كه فرمود:" روح الامين‌

[1] و [2] " مجمع البيان" جلد 10 صفحه 487.