محتواى سوره" اعلى" و فضيلت آن‌

اين سوره در حقيقت از دو بخش تشكيل يافته، بخشى كه در آن روى سخن به شخص پيامبر ص است و دستوراتى را در زمينه تسبيح پروردگار، و اداى رسالت، به او مى‌دهد، و اوصاف هفتگانه‌اى از خداوند بزرگ در اين رابطه مى‌شمرد.

و بخش ديگرى كه از مؤمنان خاشع، و كافران شقى، سخن به ميان مى‌آورد، و عوامل سعادت و شقاوت اين دو گروه را به طور فشرده در اين بخش بيان مى‌كند.

و در پايان سوره اعلام مى‌دارد كه اين مطالب تنها در قرآن مجيد نيامده است، بلكه حقايقى است كه در كتب و صحف پيشين، صحف ابراهيم و موسى، نيز بر آن تاكيد شده است.

در فضيلت تلاوت اين سوره روايات فراوانى رسيده:

از جمله در حديثى از پيغمبر اكرم ص مى‌خوانيم:

من قرأها اعطاه اللَّه عشر حسنات بعدد كل حرف انزل اللَّه على ابراهيم و موسى و محمد (صلوات اللَّه عليهم):

" هر كسى سوره اعلى را بخواند خداوند به عدد هر حرفى كه بر ابراهيم ع و موسى ع و محمد ص نازل كرده ده حسنه به او عطا مى‌فرمايد" [1] و در حديث ديگرى از امام صادق ع مى‌خوانيم:

من قرأ سبح اسم ربك الاعلى فى فرائضه او نوافله قيل له يوم القيامه ادخل الجنة من اى ابواب الجنة شئت ان شاء اللَّه!

[1]" تفسير نور الثقلين" جلد 5 صفحه 533.