هر كس مراقب و حافظى دارد" (إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْها حافِظٌ) [1]! كه اعمال او را ثبت و ضبط و حفظ مى‌كند، و براى حساب و جزا نگهدارى مى‌نمايد.

همانگونه كه در آيه 10 و 11 و 12 سوره انفطار مى‌خوانيم: وَ إِنَّ عَلَيْكُمْ لَحافِظِينَ كِراماً كاتِبِينَ يَعْلَمُونَ ما تَفْعَلُونَ‌ و بر شما مراقبانى گمارده شده نويسنده و بزرگوار كه پيوسته اعمال شما را مى‌نويسند، و آنچه را انجام مى‌دهيد مى‌دانند".

به اين ترتيب شما هرگز تنها نيستيد، و هر كه باشيد، و هر كجا باشيد، تحت مراقبت فرشتگان الهى و ماموران پروردگار خواهيد بود، اين مطلبى است كه توجه به آن در اصلاح و تربيت انسان فوق العاده مؤثر است.

قابل توجه اينكه: در آيه تبيين نشده است كه اين" حافظ" چه كسى است؟

و چه امورى را حفظ مى‌كند؟ ولى آيات ديگر قرآن به خوبى گواهى مى‌دهد كه حافظان ملائكه‌اند، و آنچه را حفظ مى‌كنند اعمال آدمى اعم از طاعات و معاصى است.

اين احتمال نيز داده شده كه منظور حفظ انسان از حوادث و مهالك است كه به راستى اگر مراقبت الهى از انسانها به عمل نيايد كمتر كسى به مرگ طبيعى از دنيا مى‌رود، چرا كه حجم حوادث آن قدر زياد است كه احدى از آن سالم به در نمى‌رود، مخصوصا كودكان در سنين پائين.

و يا اينكه منظور حفظ انسان در برابر وسوسه‌هاى شياطين است كه اگر اين محافظت الهى نيز نباشد وساوس شياطين جن و انسان آن قدر زياد است كه هيچكس از آن سالم نمى‌ماند.

[1]" ان" در اين آيه ان نافيه است و" لما" به معنى (الا) مى‌باشد.