و مجرمان و چگونگى نامه اعمال آنها سخن مى‌گويد، نخست مى‌فرمايد:

" اما كسى كه نامه عملش را به پشت سرش داده‌اند" (وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ‌).

در اينكه چگونه نامه اعمالشان را به پشت سرشان مى‌دهند، و چگونه اين آيه با آياتى كه مى‌گويد نامه اعمالشان را به دست چپشان مى‌دهند، جمع مى‌شود؟

مفسران تفسيرهاى گوناگونى ذكر كرده‌اند:

بعضى گفته‌اند: دست راست آنها را به گردنشان زنجير مى‌كنند، و نامه اعمالشان را به دست چپ و از پشت سر مى‌دهند كه نشانه ذلت و سرافكندگى و شرمسارى است.

بعضى ديگر گفته‌اند: هر دو دست آنها را مانند اسيران از پشت سر مى‌بندند و نامه اعمالشان را به دست چپشان مى‌دهند.

بعضى ديگر گفته‌اند: با توجه به آيه 47 سوره نساء كه مى‌گويد مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهاً فَنَرُدَّها عَلى‌ أَدْبارِها:" پيش از آنكه صورتهايى را محو كنيم و به پشت سر بازگردانيم" اين گروه مجرمان صورتهايشان به عقب برگشته، و بايد نامه اعمالشان را شخصا بخوانند، لذا آن را به دست چپ آنها در پشت سر مى‌دهند.

ولى مناسبتر اين است كه گفته شود اصحاب اليمين با سرافرازى و افتخار و مباهات نامه اعمالشان را به دست راست گرفته و صدا مى‌زنند: هاؤُمُ اقْرَؤُا