كان فيها اشد فقرا لانه يفتقر الى الناس فى حفظ امواله، و تفتقر الى كل آلة من آلات الدنيا، فليس فى غنى الدنيا الراحة!

:" راحتى و آسايش در دنيا و براى اهل دنيا وجود ندارد، راحتى و آسايش تنها در بهشت است، و براى اهل بهشت! رنج و تعب در دنيا آفريده شده، و براى اهل دنيا، و (به همين دليل) هر كسى پيمانه‌اى از آن به دست مى‌آورد دو برابر آن حرص نصيب او مى‌شود، و كسانى كه از دنيا بيشتر دارند فقيرترند! زيرا محتاج ديگران در حفظ اموال خويشند، و به وسائل و ادوات زيادى براى حفظ آن نيازمندند، بنا بر اين در ثروت دنيا راحتى نيز وجود ندارد".

سپس امام ع در ذيل اين حديث فرمود:

كلا ما تعب اولياء اللَّه فى الدنيا للدنيا، بل تعبوا فى الدنيا للآخرة:

" هرگز دوستان خدا در دنيا به خاطر دنيا رنج و تعب نمى‌كشند، بلكه رنج و تعب آنها در دنيا براى آخرت است"! [1]

[1]" خصال صدوق" جلد 1 باب الدنيا و الآخرة ككفتى الميزان حديث 95.