[سوره النبإ (78): آيات 17 تا 20]

إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كانَ مِيقاتاً (17) يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْواجاً (18) وَ فُتِحَتِ السَّماءُ فَكانَتْ أَبْواباً (19) وَ سُيِّرَتِ الْجِبالُ فَكانَتْ سَراباً (20)

ترجمه:

17- روز جدايى ميعاد همگان است.

18- روزى كه در" صور" دميده مى‌شود، و شما فوج فوج وارد محشر مى‌شويد.

19- و آسمان گشوده مى‌شود، و به صورت درهاى متعددى در مى‌آيد.

20- و كوه‌ها به حركت در مى‌آيد و به صورت سرابى مى‌شود!

تفسير: سرانجام روز موعود فرا مى‌رسد

در آيات قبل اشاراتى به دلائل مختلف معاد آمده بود، در نخستين آيه مورد بحث به عنوان يك نتيجه‌گيرى، مى‌فرمايد:" روز جدايى (روز رستاخيز) روز وعده همگان است" (إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كانَ مِيقاتاً) [1] تعبير به" يَوْمَ الْفَصْلِ‌" تعبير بسيار پر معنايى است كه بيانگر جداييها در آن روز عظيم است.

[1] معمولا تعبير به" كان" كه فعل ماضى است در مورد آن روز كه در آينده تحقق مى‌يابد براى بيان قطعى بودن آن روز است.