در حقيقت در اين دو آيه به تمام مواد غذايى كه انسان و حيوان از آن استفاده مى‌كنند، و از زمين رويد، اشاره شده است، زيرا قسمت مهمى از آنها را دانه‌هاى غذايى تشكيل مى‌دهد (حبا) و قسمت ديگرى سبزيجات و ريشه‌ها است (و نباتا) و بخش ديگرى نيز ميوه‌ها مى‌باشد (و جنات).

درست است كه در اين دو آيه تنها همين سه منفعت بزرگ براى نزول باران ذكر شده، ولى بدون شك منافع باران منحصر به اينها نيست، اصولا حدود هفتاد درصد بدن انسان را آب تشكيل مى‌دهد، و سرچشمه پيدايش همه موجودات زنده طبق صريح قرآن آب است: وَ جَعَلْنا مِنَ الْماءِ كُلَّ شَيْ‌ءٍ حَيٍ‌ (انبياء- 30) بنا بر اين آب نقش اصلى و اساسى را در مورد موجودات زنده مخصوصا انسان دارد.

نه تنها بدن انسان كه غالب كارخانه‌ها نيز بدون آب فلج مى‌شود و نظام صنايع نيز فرو مى‌ريزد.

زيبايى چهره طبيعت و نشاط آن با آب است، و بهترين جاده‌هاى تجارى و اقتصادى دنيا را راههاى آبى تشكيل مى‌دهد.

نكته: پيوند اين آيات با مساله" معاد"

در يازده آيه فوق به مهمترين مواهب الهى، و اساسى‌ترين اركان زندگى انسان، يعنى" نور" و" ظلمت" و" حرارت" و" آب" و" خاك" و" گياهان" اشاره شده است.

بيان اين نظام دقيق از يك سو دليل روشنى است بر قدرت خداوند بر همه چيز، بنا بر اين جايى براى اين سخن باقى نمى‌ماند كه چگونه ممكن است خداوند بار ديگر مردگان را به زندگى و حيات باز گرداند همانگونه كه در پاسخ‌