اين سخن به عنوان توبيخ و ملامت و سرزنش به آنها گفته مى‌شود و عذابى است روحانى و شكنجه‌اى است معنوى براى اين گروه خيره‌سر و لجوج.

نكته‌ها:

1- چرا گناه، زنگار دل است؟!

نه تنها در آيات اين سوره از تاثير گناه در تاريك ساختن دل سخن گفته شده، كه در بسيارى ديگر از آيات قرآن مجيد نيز اين معنى به طور مكرر، و با صراحت مورد توجه قرار گرفته است.

در يك جا مى‌فرمايد: كَذلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلى‌ كُلِّ قَلْبِ مُتَكَبِّرٍ جَبَّارٍ:" اين گونه خداوند بر قلب هر متكبر طغيانگرى مهر مى‌نهد" (مؤمن- 35).

و در جاى ديگر درباره گروهى از گنهكاران لجوج و عنود مى‌فرمايد:

خَتَمَ اللَّهُ عَلى‌ قُلُوبِهِمْ وَ عَلى‌ سَمْعِهِمْ وَ عَلى‌ أَبْصارِهِمْ غِشاوَةٌ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ‌:" خداوند بر دلهاى آنها مهر نهاده، و همچنين بر گوشهاى آنها، و بر چشمهايشان پرده‌اى فرو افتاده، و براى آنها عذاب بزرگى است" (بقره- 7).

و در آيه 46 سوره حج مى‌خوانيم: فَإِنَّها لا تَعْمَى الْأَبْصارُ وَ لكِنْ تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِي فِي الصُّدُورِ:" چشمهاى ظاهر نابينا نمى‌شود، بلكه دلهايى كه در سينه‌ها جاى دارد نابينا مى‌گردد".

آرى بدترين اثر گناه و ادامه آن، تاريك ساختن قلب، و از ميان بردن نور علم و حس تشخيص است، گناهان از اعضاء و جوارح سرازير قلب مى‌شود، و قلب را به يك باتلاق متعفن و گنديده مبدل مى‌سازد، اينجاست كه انسان راه و چاه را تشخيص نمى‌دهد، و مرتكب اشتباهات عجيبى مى‌شود كه همه را حيران مى‌كند.