16- سپس آنها مسلما وارد دوزخ مى‌شوند.

17- بعد به آنها گفته مى‌شود اين همان چيزى است كه آن را تكذيب مى‌كرديد!

تفسير: گناهان زنگار دلهاست‌

در آخرين آيه از آيات گذشته اشاره گويايى به سرنوشت شوم مكذبان شده بود، آيات مورد بحث نخست به معرفى آنان پرداخته، مى‌گويد:" آنها كسانى هستند كه روز جزا را انكار مى‌كنند (الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ‌).

يعنى ريشه انكار قيامت، منطق و تفكر و استدلال نيست، بلكه افرادى كه مى‌خواهند پيوسته به تجاوزها ادامه دهند و در گناه غوطه‌ور باشند منكر قيامت مى‌شوند (توجه داشته باشيد كه" اثيم" صفت مشبهه است و دلالت بر استمرار و ادامه گناه دارد).

آنها مى‌خواهند بدون هيچگونه احساس مسئوليت، و به گمان خود با نهايت آزادى و دورى از هر گونه فشار و ناراحتى و جدان به زشتكاريها ادامه دهند و هيچ قانونى را به رسميت نشناسند اين نظير همان چيزى است كه در آيه 5 سوره قيامت آمده است‌ بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسانُ لِيَفْجُرَ أَمامَهُ‌:" بلكه انسان مى‌خواهد در آينده عمر خويش پيوسته راه فجور پيش گيرد، لذا قيامت را تكذيب مى‌كند".

و به اين ترتيب همانگونه كه عقيده در عمل اثر مى‌گذارد، اعمال آلوده نيز در شكل بندى عقائد تاثير مى‌كند، اين معنى در تفسير آيات بعد روشنتر خواهد شد.