بزرگوار و در نزد پروردگار والا مقامند" تا انسانها بيشتر مراقب اعمال خويش باشند زيرا هر قدر ناظر بر اعمال انسان شخصيت والاترى داشته باشد انسان بيشتر از او ملاحظه مى‌كند، و از انجام گناه شرمنده‌تر مى‌شود.

تعبير به" كاتبين" در حقيقت تاكيدى است بر اين معنى كه آنها به حافظه قناعت نمى‌كنند، بلكه دقيقا مى‌نويسند و ثبت مى‌كنند، و به اين ترتيب هرگز چيزى از آنها فوت نمى‌شود و صغير و كبير را ثبت مى‌كند.

تعبير به" يَعْلَمُونَ ما تَفْعَلُونَ‌"" آنچه را انجام مى‌دهيد آنها مى‌دانند" باز تاكيد مجددى است بر اين حقيقت كه آنها از همه اعمال شما بدون استثنا آگاهند و نوشتن آنها بر اساس همين آگاهى است.

ضمنا تمام اين تعبيرات بيانگر اختيار و آزادى اراده انسان است، چرا كه اگر آدمى اختيارى از خود نداشت گماردن اينهمه مامورين ثبت و ضبط اعمال، و اينهمه هشدار و اخطارها هدف و مفهوم صحيحى نخواهد داشت.

از سوى ديگر همه اينها بيانگر اين واقعيت است كه مساله حساب و جزاى الهى بسيار سخت جدى است، چرا كه خداوند اهميت فوق العاده‌اى به آن داده است.

و توجه و ايمان به اين واقعيت كافى است كه انسان را تربيت كند و به مسئوليتهايش آشنا سازد و اثر بازدارنده فوق العاده روى اعمال خلاف بگذارد.

نكته: ماموران ثبت اعمال‌

نه تنها در آيات فوق كه در بسيارى ديگر از آيات قرآن و روايات اسلامى به اين معنى اشاره شده كه خداوند مامورانى مراقب هر انسانى كرده كه اعمال او را اعم از نيك و بد مى‌نويسند، و نامه اعمال را براى روز جزا آماده مى‌كنند.