إِنَّ عِبادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغاوِينَ‌" تو هرگز بر بندگان من تسلط نخواهى يافت مگر گمراهانى كه از تو پيروى مى‌كنند" (حجر- 42).

نكته‌ها:

1-" مقام رب" چيست؟

قابل توجه اينكه در آيات مورد بحث مى‌فرمايد:" كسى كه از" مقام" پروردگارش بترسد" نمى‌فرمايد:" كسى كه از پروردگارش بترسد" در اينكه منظور از" مقام" چيست؟

در اينجا تفسيرهاى متعددى است:

1- نخست اينكه منظور" مواقف قيامت" است كه انسان در اين مقامات در پيشگاه خداوند براى حساب متوقف مى‌شود (بنا بر اين تفسير،" مقام ربه" به معنى" مقامه عند ربه" يعنى ايستادن انسان در پيشگاه خدا است).

2- منظور" علم خداوند و مقام مراقبت او" نسبت به همه انسانها است، همانطور كه در آيه 33 رعد آمده است‌ أَ فَمَنْ هُوَ قائِمٌ عَلى‌ كُلِّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ‌:

" آيا كسى كه بالاى سر همه ايستاده و مراقب اعمال همگان است همچون كسى است كه اين وصف را ندارد"؟! شاهد ديگرى براى اين تفسير حديثى است كه از امام صادق ع نقل شده كه فرمود:

من علم ان اللَّه يراه، و يسمع ما يقول، و يعلم ما يعلمه من خير او شر فيحجزه ذلك عن القبيح من الاعمال فذلك الذى خاف مقام ربه و نهى النفس عن الهوى‌

:" كسى كه مى‌داند خدا او را مى‌بيند و آنچه را مى‌گويد، مى‌شنود و از آنچه از خير و شر انجام مى‌دهد آگاه است، و اين توجه او را از اعمال قبيح باز مى‌دارد، او كسى است كه از مقام پروردگارش‌