عمل و ترجيح زندگى ناپايدار دنيا بر همه چيز است و سرانجام اين دو آتش سوزان دوزخ است.

على ع در حديثى مى‌فرمايد

و من طغى ضل على عمل بلا حجة

" كسى كه طغيان كند گمراه مى‌شود و دست به اعمالى مى‌زند كه هيچ دليلى براى آن ندارد" [1] و اين ناشى از همان خود بزرگ بينى است كه انسان تمايلات خويش را بدون هيچ دليل منطقى مى‌پذيرد و براى آن ارج قائل است.

آرى شرط اول بهشتى شدن" خوف" ناشى از" معرفت" است، شناختن مقام پروردگار و ترسيدن از مخالفت فرمان او، شرط دوم كه در حقيقت نتيجه شرط اول و ميوه درخت معرفت و خوف است تسلط بر هواى نفس و باز داشتن آن از سركشى، چرا كه تمام گناهان و مفاسد و بدبختيها از هواى نفس سرچشمه مى‌گيرد، هواى نفس بدترين بتى است كه معبود واقع شده" ابغض اله عبد على وجه الارض الهوى".

حتى ابزار نفوذ شيطان در وجود آدمى" هواى نفس" است كه اگر اين" شيطان درون" با" شيطان برون" هماهنگ نشود و در را به روى او نگشايد وارد شدن او غير ممكن است، همانگونه كه قرآن مى‌گويد:

[1] نور الثقلين جلد 5 صفحه 506 حديث 43.