آنها اصلا باور نمى‌كنند چنان روزى در كار باشد كه حساب همه خلايق را برسند و كوچكترين گفتار و كردار آنها محاسبه شود، آن هم در روزى كه پنجاه هزار سال به طول مى‌انجامد، ولى آنها در حقيقت خدا را نشناخته‌اند و در قدرت او شك و ترديد دارند.

آنها مى‌گويند: مگر ممكن است استخوانهاى پوسيده، و خاكهايى كه هر ذره‌اى از آن در گوشه‌اى پراكنده گشته است بار ديگر جمع شود. و لباس حيات در تن بپوشد؟ (همانگونه كه قرآن در ساير آياتش اين تعبيرات را از آنها نقل كرده است) وانگهى مگر روز پنجاه هزار سال امكان پذير است؟!.

جالب اينكه علم امروز مى‌گويد مقدار روز در هر كره‌اى از كرات آسمانى با ديگر كرات متفاوت است، زيرا تابع مقدار زمانى است كه آن كره يك بار به دور محور خود مى‌چرخد، و لذا روز در كره ماه به اندازه دو هفته در كره زمين است، حتى مى‌گويند ممكن است با گذشت زمان كره زمين از سرعت حركت وضعى خود بكاهد و مقدار يك روز معادل يك ماه يا يك سال يا صدها سال شود.

نمى‌گوئيم روز قيامت چنين است بلكه مى‌گوئيم روز معادل پنجاه هزار سال، حتى با مقياسهاى عالم دنيا چيز عجيبى نيست.