(عالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلى‌ غَيْبِهِ أَحَداً) [1]

" سپس مراقبين و نگهبانانى از پيش رو و پشت سر همراه او مى‌فرستد" (فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَداً)" رصد" در اصل معنى" مصدرى" دارد و به معنى آمادگى براى مراقبت از چيزى است، و بر اسم" فاعل" و" مفعول" نيز اطلاق شده است، و در مفرد و جمع هر دو به كار مى‌رود، يعنى به يك فرد مراقب و نگهبان يا جمعيت مراقبين و نگهبانان هر دو اطلاق مى‌شود.

و منظور از آن در اينجا فرشتگانى است كه خداوند بعد از نزول وحى به آنها دستور مى‌دهد پيامبرش را از هر سو احاطه كنند، و از شر شياطين جن و انس و وسوسه‌هاى آنها و آنچه اصالت وحى را خدشه‌دار مى‌كند، محافظت و پاسدارى نمايند، تا پيام الهى بى‌كم و زياد و بدون كمترين خدشه‌اى به بندگان ابلاغ گردد.

و اين خود يكى از دلائل معصوم بودن پيامبران است كه با نيروهاى غيبى و امدادهاى الهى، و مراقبت فرشتگان او، از لغزشها و خطاها مصون و محفوظند.

[1]" عالِمُ الْغَيْبِ‌" خبر براى مبتداى محذوفى است، و در تقدير" هو العالم الغيب" مى‌باشد، و بعضى آن را صفت، يا بدل، براى" ربى" در آيه قبل دانسته‌اند.