آيه بعد به توصيف روز قيامت پرداخته چنين مى‌گويد:" اين بعث و نشور و حساب و جزا در روزى خواهد بود كه شما را در آن روز اجتماع، گردآورى مى‌كند" (يَوْمَ يَجْمَعُكُمْ لِيَوْمِ الْجَمْعِ‌) [1] آرى يكى از نامهاى قيامت" لِيَوْمِ الْجَمْعِ‌" است كه در آيات قرآن با تعبيرهاى مختلف كرارا به آن اشاره شده است، از جمله در آيه 49 و 50 سوره واقعه مى‌خوانيم: قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ لَمَجْمُوعُونَ إِلى‌ مِيقاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ‌:

" بگو تمام اولين و آخرين در ميعاد روز معينى جمع مى‌شوند" و از آن به خوبى استفاده مى‌شود كه رستاخيز همه انسانها در يك روز است.

سپس مى‌افزايد:" آن روز، روز تغابن است" (ذلِكَ يَوْمُ التَّغابُنِ‌).

روزى است كه" غابن" (برنده) و" مغبون" (بازنده) شناخته مى‌شوند، روزى كه روشن مى‌شود چه كسانى در تجارت خود در عالم دنيا گرفتار غبن و زيان و خسران شده‌اند؟

روزى است كه جهنميان جايگاه خالى خود را در بهشت مى‌بينند، و تاسف مى‌خورند، و بهشتيان جاى خالى خود را در دوزخ مى‌بينند و خوشحال مى‌شوند، زيرا در حديث آمده است كه هر انسانى جايگاهى در بهشت، و جايگاهى در دوزخ دارد، هر گاه به بهشت برود جايگاه دوزخيش به دوزخيان واگذار مى‌شود، و هر گاه به جهنم برود جايگاه بهشتيش به بهشتيان" [2] و تعبير به" ارث" در آيات قرآن در اين مورد احتمالا ناظر به همين مطلب است.

به اين ترتيب يكى ديگر از نامهاى قيامت" يَوْمُ التَّغابُنِ‌" روز ظهور

[1] يَوْمَ يَجْمَعُكُمْ‌ ممكن است متعلق به" لتبعثن" يا جمله" لتنبؤن" يا" خبير" بوده باشد، اين احتمال نيز داده شده كه متعلق به جمله محذوفى مانند" اذكر" باشد، ولى احتمال اخير بعيد به نظر مى‌رسد، بلكه مناسب يكى از احتمالات قبل است.

[2]" نور الثقلين" جلد 3 صفحه 532.