2- استفاده از سوگندهاى دروغين براى گمراه ساختن مردم (اتَّخَذُوا أَيْمانَهُمْ جُنَّةً).
3- عدم درك واقعيات، بر اثر رها كردن آئين حق، بعد از شناخت آن (لا يَفْقَهُونَ).
4- داشتن ظاهرى آراسته و زبانى چرب، على رغم تهى بودن درون و باطن (وَ إِذا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسامُهُمْ).
5- بيهودگى در جامعه و عدم انعطاف در مقابل حق، همچون يك قطعه چوب خشك (كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ).
6- بدگمانى و ترس و وحشت از هر حادثه و هر چيز به خاطر خائن بودن (يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْ).
7- حق را به باد سخريه و استهزاء گرفتن (لَوَّوْا رُؤُسَهُمْ).
8- فسق و گناه (إِنَّ اللَّهَ لا
يَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقِينَ).
9- خود را مالك همه چيز دانستن، و ديگران را محتاج به خود پنداشتن (هُمُ الَّذِينَ يَقُولُونَ لا تُنْفِقُوا عَلى مَنْ عِنْدَ
رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى يَنْفَضُّوا).
10- خود را عزيز و ديگران را ذليل، تصور كردن (لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 24 صفحه : 164