و لذا در آيه 59 سوره انعام مى‌خوانيم: وَ عِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَيْبِ لا يَعْلَمُها إِلَّا هُوَ:" كليدهاى غيب تنها نزد او است و جز او كسى آن را نمى‌داند.

توجه به اين نام الهى سبب مى‌شود كه انسان او را همه جا حاضر و ناظر بداند و تقواى الهى پيشه كند.

سپس روى رحمت عامه او كه همه خلايق را شامل مى‌شود (رحمن) و رحمت خاصه‌اش كه ويژه مؤمنان است (رحيم) تكيه شده، تا به انسان اميد بخشد.

و او را در راه طولانى تكامل و سير الى اللَّه كه در پيش دارد يارى دهد كه قطع اين مرحله بى همراهى لطف او نمى‌شود و ظلمات است و خطر گمراهى دارد.

و به اين ترتيب علاوه بر صفت توحيد، سه وصف از اوصاف عظيمش در اين آيه بيان شده كه هر كدام به نوعى الهام بخش است.

" حاكم و مالك اصلى او است" (الْمَلِكُ‌).

" از هر عيب و نقص پاك و مبرا است" (الْقُدُّوسُ‌).

" هيچگونه ظلم و ستم بر كسى روا نمى‌دارد، و همه از ناحيه او در سلامتند" (السَّلامُ‌) [1]

[1] بعضى از مفسران" سلام" را در اينجا به معنى سلامت از هر گونه عيب و نقص و آفت معنى كرده‌اند ولى با توجه به اينكه اين معنى در كلمه" قدوس" كه قبلا آمده مندرج است و بعلاوه" سلام" در قرآن مجيد معمولا به مساله سلامت بخشيدن به ديگران آمده و اصولا كلمه" سلام" كه به هنگام ملاقات به ديگر گفته مى‌شود و به معنى اظهار دوستى و بيان روابط سالم با طرف مقابل است آنچه در بالا ذكر كرديم مناسبتر به نظر مى‌رسد (دقت كنيد).