بَرِي‌ءٌ مِنْكَ إِنِّي أَخافُ اللَّهَ رَبَّ الْعالَمِينَ‌) [1] در اينكه منظور از" انسان" در اين آيه كيست؟ آيا مطلق انسانهايى است كه تحت تاثير شيطان قرار گرفته، فريب وعده‌هاى دروغين او را مى‌خورند و راه كفر مى‌پويند، و سرانجام شيطان آنها را تنها گذاشته و از آنان بيزارى مى‌جويد؟

يا منظور انسان خاصى است همانند" ابو جهل" و پيروان او كه در جنگ بدر به وعده‌هاى فريبنده شيطان دلگرم شدند، و عاقبت طعم تلخ شكست را چشيدند، چنان كه در آيه 48 سوره انفال مى‌خوانيم: وَ إِذْ زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ أَعْمالَهُمْ وَ قالَ لا غالِبَ لَكُمُ الْيَوْمَ مِنَ النَّاسِ وَ إِنِّي جارٌ لَكُمْ فَلَمَّا تَراءَتِ الْفِئَتانِ نَكَصَ عَلى‌ عَقِبَيْهِ وَ قالَ إِنِّي بَرِي‌ءٌ مِنْكُمْ إِنِّي أَرى‌ ما لا تَرَوْنَ إِنِّي أَخافُ اللَّهَ وَ اللَّهُ شَدِيدُ الْعِقابِ‌:" و به ياد آوريد هنگامى كه شيطان اعمال مشركان را در نظرشان جلوه داد، و گفت هيچكس امروز بر شما پيروز نمى‌گردد، و من همسايه و پناه دهنده شما هستم، ولى هنگامى كه مجاهدان اسلام و فرشتگان حامى آنها را ديد به عقب برگشت، و گفت من از شما بيزارم، من چيزى را مى‌بينم كه شما نمى‌بينيد، من از خدا مى‌ترسم!، و خداوند شديد العقاب است"! و يا اينكه منظور از" انسان" همان" برصيصا" عابد بنى اسرائيل است كه فريب شيطان را خورد و كافر شد، و در لحظات حساس شيطان از او بيزارى جست و از او جدا شد كه شرح آن به خواست خدا خواهد آمد.

[1] گرچه تعبير به" كمثل" در اين آيه و آيه قبل شبيه يكديگر است، و به همين دليل بعضى از مفسران هر دو را ناظر به يك گروه دانسته‌اند، ولى قرائن به خوبى گواهى مى‌دهد كه اولى ناظر به وضع يهود بنى نضير است، و دومى ناظر به وضع منافقان، و به هر حال اين عبارت نيز خبر مبتداى محذوفى است و در تقدير چنين است" مثلهم كمثل الشيطان ...".