كتب تاريخ و حديث با تفاوتهايى نقل كرده‌اند.

تفسير:" ظهار" يك عمل زشت جاهلى‌

با توجه به آنچه در شان نزول گفته شد و نيز با توجه به محتواى آيات تفسير آيات نخستين سوره روشن است، مى‌فرمايد:" خداوند قول زنى را كه در باره همسرش به تو مراجعه كرده بود، و بحث و مجادله مى‌كرد، شنيد، و تقاضاى او را اجابت فرمود" (قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِي تُجادِلُكَ فِي زَوْجِها).

" تجادل" از" مجادله" از ماده" جدل" گرفته شده كه در اصل به معنى تابيدن طناب است، و از آنجا كه به هنگام گفتگوهاى طرفينى و اصرار آميز هر يك از دو طرف مى‌خواهد ديگرى را قانع كند مجادله بر آن اطلاق شده است.

سپس مى‌افزايد:" آن زن علاوه بر اينكه با تو مجادله داشت به درگاه خداوند نيز شكايت كرد، و از پيشگاهش تقاضاى حل مشكل نمود" (وَ تَشْتَكِي إِلَى اللَّهِ‌).

" اين در حالى بود كه خداوند گفتگوى شما و اصرار آن زن را در حل مشكلش مى‌شنيد" (وَ اللَّهُ يَسْمَعُ تَحاوُرَكُما).

" تحاور" از ماده" حور" (بر وزن غور) به معنى مراجعه در سخن يا در انديشه است و" محاوره" به گفتگوهاى طرفينى اطلاق مى‌شود.

" و خداوند شنوا و بيناست" (إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ).

آرى خداوند، آگاه از همه" مسموعات" و" مبصرات" است، بى آنكه نيازى به اعضاى بينايى و شنوايى داشته باشد، او همه جا حاضر و ناظر است و همه‌