و گاه توصيف به" لعب و لهو و زينت و تفاخر و تكاثر" شده (مانند آيات مورد بحث) و گاه از آن به" متاع غرور" تعبير شده (مانند آل عمران- 185- و آيات مورد بحث) و گاه به عنوان" متاع قليل" (نساء- 77).

و گاه به عنوان امرى عارضى و ظاهرى و زودگذر (نساء- 94).

از مجموعه اين تعبيرات و تعبيرهاى ديگر قرآن به خوبى ديدگاه اسلام در مورد زندگى مادى و مواهب آن روشن مى‌شود كه براى آن ارزشى ناچيز قائل است، و تمايل و دلبستگى به آن را ناشى از حركتهاى بى‌هدف (لعب) و هدفهاى سرگرم كننده (لهو) و تجمل پرستى (زينة) و حب مقام و رياست و برترجويى بر ديگران (تفاخر) و حرص و آز و افزون‌طلبى (تكاثر) مى‌شمرد، و عشق به آن را سرچشمه انواع مظالم و گناهان مى‌داند.

اما اگر اين مواهب مادى تغيير جهت دهند و نردبانى براى رسيدن به اهداف الهى گردند، سرمايه‌هايى مى‌شوند كه خدا آنها را از مؤمنان مى‌خرد و بهشت جاويدان و سعادت ابدى به آنها مى‌بخشد،" إِنَّ اللَّهَ اشْتَرى‌ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ ..." (توبه- 111)