هيچوجه قابل قبول نيست.

آرى هر كس مى‌ميرد قيامت صغراى او بر پا مى‌شود (من مات قامت قيامته) و سرآغازى است براى پاداش و كيفرها كه بخشى جنبه برزخى دارد و بخش ديگرى در قيامت كبرى يعنى قيامت عمومى انسانها دامانشان را مى‌گيرد، و در هيچيك از اين دو مرحله نه چاره‌جوييها مؤثر است، و نه در برابر اراده الهى يار و ياورى وجود دارد.

آرى آنها در همين دنيا بايد در انتظار عذابهايى همچون عذابهاى اقوام پيشين باشند، مانند صاعقه‌ها، زلزله‌ها، سنگهاى آسمانى و خشكسالى و قحطى و يا كشته شدن به دست تواناى رزمندگان سپاه توحيد، همانگونه كه در جنگ بدر نسبت به گروهى از سران شرك اتفاق افتاد، مگر اينكه بيدار شوند و توبه كنند و به سوى خدا باز آيند.

البته گروهى از آنها گرفتار قحطى و خشكسالى گشتند، و گروهى- چنان كه‌