[سوره الطور (52): آيات 29 تا 34]

فَذَكِّرْ فَما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِكاهِنٍ وَ لا مَجْنُونٍ (29) أَمْ يَقُولُونَ شاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ (30) قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصِينَ (31) أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلامُهُمْ بِهذا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طاغُونَ (32) أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَلْ لا يُؤْمِنُونَ (33)

فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِثْلِهِ إِنْ كانُوا صادِقِينَ (34)

ترجمه:

29- حال كه چنين است تذكر ده، و به لطف پروردگارت تو كاهن و مجنون نيستى.

30- بلكه آنها مى‌گويند او شاعرى است كه ما انتظار مرگش را مى‌كشيم! 31- بگو: انتظار بكشيد كه من هم با شما انتظار مى‌كشم (شما انتظار مرگ مرا و من انتظار پيروزى و نابودى شما را!).

32- آيا عقلهايشان آنها را به اين اعمال دستور مى‌دهد؟ يا قومى طغيانگرند؟

33- آنها مى‌گويند قرآن را به خدا افترا بسته، ولى آنها ايمان ندارند.

34- اگر راست مى‌گويند سخنى همانند آن بياورند.