نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 22 صفحه : 438
بخشيد، و در كانون نعمتهايش، يعنى بهشت، جاى داد.
آنها هنگامى كه گذشته خود را به خاطر مىآورند، و جزئيات آن را متذكر مىشوند،
و با وضعى كه در آن قرار دارند مقايسه مىكنند، به ارزش نعمتهاى بزرگ الهى و مواهب
او بيشتر پى مىبرند، و طبعا براى آنها لذتبخشتر و دلچسبتر خواهد بود، چرا كه در
اين مقايسه ارزشها بهتر روشن مىشود.
***
بهشتيان در آخرين سخنى كه از آنها در اينجا نقل شده به اين واقعيت اعتراف
مىكنند كه نيكوكار و رحيم بودن خدا را در آنجا از هر زمان بيشتر احساس مىكنند،
مىگويند:" ما از قبل خدا را مىخوانديم، و او را به عنوان نيكوكار و رحيم
مىستوديم" (إِنَّا كُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ
إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيمُ).
ولى در اينجا به واقعيت و عمق اين صفات بيشتر پى مىبريم كه چگونه در مقابل
اعمال ناچيز ما اينهمه نيكى كرده، و در برابر آن همه لغزشها ما را مشمول رحمتش
ساخته است.
آرى صحنه قيامت و نعمتهاى بهشت تجليگاه اسماء و صفات خدا است، و مؤمنان با
مشاهده اين صحنهها به حقيقت اين اسماء و صفات بيش از هر زمان آشنا مىشوند، حتى
دوزخ نيز بيانگر صفات او است و حكمت و عدل و قدرتش را نشان مىدهد.
در اينجا به چند نكته بايد توجه كرد
1-" يتساءلون" از ماده" سؤال" به معنى پرسش كردن از
يكديگر است، اشاره به اينكه هر كدام از بهشتيان از دوستان خود سؤال مىكنند، و وضع
گذشته آنها را جويا مىشوند، چرا كه يادآورى اين مسائل، و نجات از آن همه
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 22 صفحه : 438