نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 22 صفحه : 43
"
تعزير" منع و دفاع در مقابل دشمن است كه در مورد خداوند جز به صورت مجاز صحيح
نيست، و از آن مهمتر شان نزول آيه است كه بعد از ماجراى حديبيه نازل شده، در حالى
كه بعضى نسبت به مقام شامخ پيامبر ص بى حرمتى كرده بودند، و آيه براى توجيه
مسلمانان نسبت به وظائفشان در مقابل رسول خدا ص نازل شده.
به علاوه
نبايد فراموش كرد كه اين آيه به عنوان نتيجهاى براى آيه قبل است كه پيامبر ص را
به عنوان" شاهد" و" بشير" و" نذير" توصيف مىكند و
اين امر زمينهساز دستوراتى است كه در آيه بعد آمده.
***
در آخرين
آيه مورد بحث اشاره كوتاهى به مساله" بيعت رضوان" مىكند كه در آيه 18
همين سوره به طور مشروحتر آمده است.
توضيح اينكه:
همانگونه كه گفتيم طبق تواريخ مشهور پيامبر ص به دنبال خوابى كه ديده بود همراه با
1400 نفر به قصد انجام عمره از مدينه خارج شد، ولى در نزديكى مكه مشركان تصميم
گرفتند كه از ورود او و يارانش به مكه جلوگيرى كنند، پيامبر ص و يارانش در
سرزمين" حديبيه" توقف فرمود، و سفيرانى ميان او و قريش رد و بدل شد، تا
به قرار داد صلح حديبيه انجاميد.
در اين
ماموريتها يك بار عثمان از طرف پيامبر ص مامور شد كه اين پيام را به اهل مكه برساند
كه او به قصد جنگ نيامده، و تنها قصدش زيارت خانه خدا است، ولى مشركان عثمان را
موقتا توقيف كردند، و همين امر سبب شد كه در ميان مسلمانان خبر قتل او شايع گردد،
و اگر چنين چيزى صحت مىداشت دليل بر اعلان جنگ قريش بود، لذا پيامبر ص فرمود ما
از اينجا حركت نمىكنيم تا با اين قوم پيكار كنيم، و براى تاكيد بر اين امر مهم از
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 22 صفحه : 43