نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 22 صفحه : 296
تفسير: با صيحه رستاخيز همه زنده مىشوند
اين آيات كه آخرين آيات سوره" ق" را تشكيل مىدهد همانند ساير آيات
اين سوره تكيه بر مسئله معاد و رستاخيز دارد، و باز گوشه ديگرى از آن را مطرح
مىكند، و آن مساله" نفخ صور" و" خروج مردگان از قبر" است.
مىفرمايد:" گوش فرا ده و منتظر روزى باش كه منادى از مكان نزديك ندا
مىدهد" (وَ اسْتَمِعْ يَوْمَ يُنادِ الْمُنادِ مِنْ
مَكانٍ قَرِيبٍ).
***
" روزى كه صيحه رستاخيز را به حق مىشنوند، آن روز، روز خروج
است"! (يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ
ذلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ).
مخاطب در" استمع" (گوش فرا ده) گرچه شخص پيامبر ص است ولى مسلما
مقصود همه انسانها هستند.
و منظور از" گوش فرا دادن" يا انتظار كشيدن است، زيرا كسانى كه در
انتظار حادثهاى به سر مىبرند كه با صداى وحشتناكى شروع مىشود دائما گوش فرا
مىدهند، و منتظرند. و يا منظور گوش فرا دادن به اين سخن الهى است، و معنى چنين
مىشود:" اين سخن را بشنو كه پروردگارت در باره صيحه رستاخيز مىگويد" [1] اما اين منادى
كيست؟ ممكن است ذات پاك خداوند باشد كه اين ندا را
[1] طبق تفسير اول" يوم"
مفعول" استمع" مىباشد، و مطابق تفسير دوم مفعول" استمع"
محذوف است، و در تقدير:" استمع حديث ربك" خواهد بود، و اما منصوب
بودن" يوم" در اين صورت به فعلى است كه از" يَوْمُ الْخُرُوجِ"
استفاده مىشود و در معنى چنين است" يخرجون يوم يناد المناد".
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 22 صفحه : 296