اين مقايسه به خاطر آن است كه" زنا" هر اندازه قبيح و زشت است جنبه" حق اللَّه" دارد، ولى رباخوارى، و از آن بدتر ريختن آبروى مردم از طريق غيبت، يا غير آن، جنبه" حق الناس" دارد.

در حديث ديگرى آمده است: روزى پيامبر ص با صداى بلند خطبه خواند و فرياد زد:

يا معشر من آمن بلسانه و لم يؤمن بقلبه! لا تغتابوا المسلمين، و لا تتبعوا عوراتهم، فانه من تتبع عورة اخيه تتبع اللَّه عورته، و من تتبع اللَّه عورته يفضحه فى جوف بيته!؟

" اى گروهى كه به زبان ايمان آورده‌ايد و نه با قلب! غيبت مسلمانان نكنيد، و از عيوب پنهانى آنها جستجو ننمائيد، زيرا كسى كه در امور پنهانى برادر دينى خود جستجو كند خداوند اسرار او را فاش مى‌سازد، و در دل خانه‌اش رسوايش مى‌كند"! [1] و در حديث ديگرى آمده است كه خداوند به موسى وحى فرستاد:

من مات تائبا من الغيبة فهو آخر من يدخل الجنة، و من مات مصرا عليها فهو اول من يدخل النار!:

" كسى كه بميرد در حالى كه از غيبت توبه كرده باشد آخرين كسى است كه وارد بهشت مى‌شود و كسى كه بميرد در حالى كه اصرار بر آن داشته باشد اولين كسى است كه وارد دوزخ مى‌گردد"! [2] و نيز در حديثى از پيغمبر گرامى اسلام ص مى‌خوانيم:

الغيبة اسرع فى دين الرجل المسلم من الأكلة فى جوفه!:

" تاثير غيبت در دين مسلمان از خوره در جسم او سريعتر است"! [3] اين تشبيه نشان مى‌دهد كه غيبت همانند خوره كه گوشت تن را مى‌خورد

[1] و [2] مدرك سابق صفحه 252.

[3]" اصول كافى" جلد 2 باب الغيبة حديث 1 (آكله بر وزن قابله يك نوع بيمارى است كه گوشت تن را مى‌خورد).