[سوره الزخرف (43): آيات 33 تا 35]

وَ لَوْ لا أَنْ يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً لَجَعَلْنا لِمَنْ يَكْفُرُ بِالرَّحْمنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفاً مِنْ فِضَّةٍ وَ مَعارِجَ عَلَيْها يَظْهَرُونَ (33) وَ لِبُيُوتِهِمْ أَبْواباً وَ سُرُراً عَلَيْها يَتَّكِؤُنَ (34) وَ زُخْرُفاً وَ إِنْ كُلُّ ذلِكَ لَمَّا مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ الْآخِرَةُ عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِينَ (35)

ترجمه:

33- اگر تمكن كفار از مواهب مادى سبب نمى‌شد كه همه مردم امت واحد گمراهى شوند ما براى كسانى كه كافر مى‌شدند خانه‌هايى قرار مى‌داديم با سقفهايى از نقره و نردبانهايى كه از آن بالا روند! 34- و براى خانه‌هاى آنها درها و تختهايى (زيبا و نقره‌گون) قرار مى‌داديم كه بر آن تكيه كنند.

35- و انواع وسائل تجملى، ولى تمام اينها متاع زندگى دنياست و آخرت نزد پروردگارت از آن پرهيزگاران است.

تفسير: قصرهاى باشكوه با سقفهاى نقره‌اى! (ارزشهاى دروغين).

اين آيات هم چنان بحث پيرامون نظام ارزشى اسلام و عدم معيار بودن مال و ثروت و مقامات مادى را ادامه مى‌دهد.