رحمت در آستانه مرگ به استقبال آنها مى‌آيند، با روى گشاده به آنها مى‌گويند:

سلام بر شما باد، هم اكنون وارد بهشت شويد بخاطر اعمالى كه انجام مى‌داديد:

" الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ طَيِّبِينَ يَقُولُونَ سَلامٌ عَلَيْكُمْ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ‌". (نحل- 33).

قابل توجه اين كه در مورد خشم الهى جمله به صورت فعليه آمده است (ما أَسْخَطَ اللَّهَ‌) و در مورد خشنودى او به صورت اسميه (رِضْوانَهُ‌).

بعضى از مفسران گفته‌اند اين تفاوت تعبير لطيفه‌اى در بردارد، و آن اينكه خشم خدا گاه‌گاه است، و رضا و رحمتش مستمر است و مدام.

اين نكته نيز روشن است كه خشم و غضب و سخط در مورد خداوند به معنى تاثر نفسانى نيست، همانگونه كه رضاى او نيز به معنى انبساط روح نمى‌باشد، بلكه همانگونه كه در حديث امام صادق ع آمده"

غضب اللَّه عقابه و رضاه ثوابه‌

":" خشم خدا عقاب او است، و رضاى او ثواب او" [1]

[1] توحيد صدوق طبق نقل الميزان جلد 18 صفحه 266.