اين احتمال نيز وجود دارد كه منظور تفكر بيشتر در امر توحيد، و ارتقاء به مقامات بالاتر است، چرا كه اين مساله‌اى است كه هر چه در آن بيشتر بينديشند و آيات خدا را بيشتر مطالعه كنند به مرحله عالى‌ترى مى‌رسند، و بررسى آنچه در آيات قبل در مورد ايمان و كفر گفته شد خود عاملى است براى افزايش ايمان و كفر.

سومين تفسير اين است كه منظور از آن جنبه‌هاى عملى توحيد است يعنى بدان تنها پناهگاه در عالم او است، به او پناه بر، و حل مشكلاتت را فقط از او بخواه، و از انبوه دشمنان هرگز وحشت مكن.

اين تفسيرهاى سه‌گانه منافاتى با هم ندارند و ممكن است در مفهوم آيه جمع شود.

به دنبال اين مساله عقيدتى باز به سراغ مساله تقوا و پاكى از گناه رفته، مى‌افزايد:" براى گناه خود و مردان و زنان با ايمان استغفار كن" (و اسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ‌).

پيدا است پيامبر ص به حكم مقام عصمت هرگز مرتكب گناهى نشده، اينگونه تعبيرها يا اشاره به مساله" ترك اولى" و" حسنات الأبرار سيئات المقربين" است، و يا سرمشقى است براى مسلمانان.

در حديثى آمده است كه" حذيفة يمان" مى‌گويد:" من مرد تندزبانى بودم و نسبت به خانواده‌ام تندى مى‌نمودم، عرض كردم اى رسول خدا! مى‌ترسم عاقبت زبانم مرا دوزخى كند!" پيامبر ص فرمود:

فاين انت من الاستغفار؟ انى لاستغفر اللَّه فى اليوم مائة مرة!:

" از استغفار غفلت مكن، حتى خود من هر روز يكصد مرتبه استغفار مى‌كنم"! (در بعضى از روايات نيز هفتاد مرتبه آمده است) [1]

[1]" مجمع البيان" جلد 9 صفحه 102 (ذيل آيات مورد بحث).