بدبختى خود مى‌پنداشتند.

سپس مى‌افزايد:" نه تنها به آنان كمكى نكردند، بلكه از ميان آنها گم شدند" (بَلْ ضَلُّوا عَنْهُمْ‌).

موجوداتى اينچنين بى‌عرضه و بى‌ارزش كه مبدأ هيچ اثر، و مفيد هيچ فايده‌اى نيستند، و به هنگام حادثه گم و گور مى‌شوند، چگونه شايسته پرستش و عبوديتند؟! و در پايان آيه مى‌گويد:" اين بود نتيجه دروغ آنها، و آنچه را افترا مى‌بستند"! (وَ ذلِكَ إِفْكُهُمْ وَ ما كانُوا يَفْتَرُونَ‌).

اين هلاكت و بدبختى، اين عذابهاى دردناك، و اين گمشدن معبودان در زمان حادثه، نتيجه دروغها و پندارها و افتراهاى آنها بود [1]

[1] بنا بر اين آيه محذوفى دارد، و در تقدير چنين است: و ذلك نتيجة افكهم- اين احتمال نيز وجود دارد كه آيه نيازى به محذوف نداشته باشد در اين صورت معنى چنين مى‌شود" اين بود دروغ آنها و افتراهايشان" ولى معنى اول مناسبتر به نظر مى‌رسد.