داده‌ايم‌ [1]

" اين به پاداش اعمالى است كه انجام مى‌دادند" (جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ‌).

ظاهر آيه چنان كه بعضى استفاده كرده‌اند مفهوم حصر را مى‌رساند، يعنى بهشتيان تنها كسانى هستند كه در خط توحيد و استقامت گام برمى‌دارند، طبيعى است افراد ديگر كه آلوده به گناهانى شده‌اند گر چه سرانجام به خاطر ايمانشان بهشتى مى‌شوند ولى در آغاز" اصحاب جنت" نيستند.

تعبير به" اصحاب" (ياران) اشاره به همنشينى دائم آنها با نعمتهاى بهشتى است.

و تعبير جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ‌ از يك سو دليل بر اين است كه" بهشت را به بها مى‌دهند، و به بهانه نمى‌دهند" و از سوى ديگر اشاره به اصل آزادى اراده و اختيار انسان است.

[1] به جلد بيستم تفسير نمونه سوره فصلت آيه 30 مراجعه فرمائيد.