. اين تعبيرى است كه به صورتهاى مختلف در قرآن مجيد كرارا آمده است:

در آيه 51 اعراف مى‌خوانيم: فَالْيَوْمَ نَنْساهُمْ كَما نَسُوا لِقاءَ يَوْمِهِمْ هذا:

" امروز آنها را به فراموشى مى‌سپريم آن گونه كه آنها لقاى امروز را فراموش كردند".

و در آيه 14 الم سجده نيز همين معنى به شكل ديگرى آمده است.

بدون شك فراموشى براى ذات پاك خداوند كه علمش محيط به تمام عالم هستى است مفهومى ندارد، اين كنايه لطيفى است از بى‌اعتنايى و ناديده گرفتن يك انسان مجرم و گنهكار، حتى در تعبيرات روزمره ما نيز ديده مى‌شود، مى‌گوئيم:

فلان دوست بى‌وفا را براى هميشه فراموش كن، يعنى همچون يك انسان فراموش شده با او رفتار نما، مهر و محبت و ديدار و دلجويى و احوالپرسى را در باره او ترك كن و هرگز به سراغ او مرو.

اين تعبير ضمنا تاكيد ديگرى است بر مساله" تجسم اعمال" و" تناسب مجازات و جرم" چرا كه نسيان قيامت سبب مى‌شود خدا آنها را در قيامت به فراموشى بسپارد، و چه دردناك و جانكاه است اين مصيبت بزرگ كه خداوند رحيم و مهربان كسى را به فراموشى بسپارد و از تمام الطافش محروم كند.

مفسران در اينجا تفسيرهاى مختلفى براى اين نسيان ذكر كرده‌اند كه تقريبا روح همه آنها همان معنى جامع فوق است لذا نيازى به تكرار آنها نمى‌بينيم.

ضمنا منظور از فراموش كردن لقاى روز قيامت فراموش كردن لقاى كليه مسائل و حوادثى است كه در آن روز تحقق مى‌يابد، اعم از حساب و كتاب و غير آن كه همواره منكر آن بودند، اين احتمال نيز دارد كه منظور فراموش كردن لقاى خداوند در آن روز است چرا كه روز قيامت به عنوان" يوم لقاء اللَّه" در قرآن‌