در مورد بينشهاى فكرى و عقلى استعمال مى‌شود، ولى گاه به تمام امورى كه مايه درك و فهم مطلب است اطلاق مى‌گردد.

جالب اينكه مى‌گويد" اين قرآن و شريعت بيناييهايى است" يعنى عين بينايى است، آنهم نه يك بينايى كه بينائيها، نه در يك بعد كه در همه ابعاد زندگى به انسان بينش صحيح مى‌دهد.

نظير همين تعبير در آيات ديگر قرآن از جمله آيه 104 سوره انعام آمده است‌ قَدْ جاءَكُمْ بَصائِرُ مِنْ رَبِّكُمْ‌:" بيناييهايى از سوى پروردگارتان براى شما آمد".

در اينجا سه موضوع در آيه مطرح شده:" بصائر"،" هدايت" و" رحمت" كه به ترتيب علت و معلول يكديگرند، آيات روشنگر و شريعت بينا كننده انسان را به سوى هدايت مى‌برد، و هدايت نيز مايه رحمت پروردگار است.

جالب اينكه" بصائر" را براى عموم مردم ذكر مى‌كند، اما هدايت و رحمت را مخصوص كسانى كه اهل يقينند، و بايد چنين باشد زيرا آيات قرآن مخصوص قوم و گروهى نيست، بلكه تمام انسانها كه در مفهوم" الناس" جمعند در آن شريكند، بى‌هيچگونه محدوديتى از نظر زمان و مكان، ولى طبيعى است هدايت فرع بر يقين، و رحمت الهى نيز مولود آن است، و شامل حال همه نمى‌شود.

به هر حال اينكه مى‌گويد: قرآن عين بصيرت و عين هدايت و رحمت است تعبير زيبايى است كه از عظمت و تاثير و عمق اين كتاب آسمانى حكايت مى‌كند براى آنها كه رهرو راهند و جستجوگر حقند.