24- (هنگامى كه از دريا گذشتيد) دريا را آرام و گشاده بگذار كه آنها لشكر غرق شده‌اى خواهند بود.

25- چه بسيار باغها و چشمه‌ها كه از خود به جاى گذاشتند.

26- و زراعتها و قصرهاى جالب و گرانقيمت! 27- و نعمتهاى فراوان ديگر كه در آن متنعم بودند.

28- اينچنين بود ماجراى آنها و ما اينها را ميراث براى اقوام ديگر قرار داديم.

29- نه آسمان بر آنها گريست و نه زمين و نه به آنها مهلتى داده شد.

تفسير: كاخها و باغها و گنجها را گذاردند و رفتند!

موسى ع از تمام وسائل هدايت براى نفوذ در دلهاى تاريك اين مجرمان استفاده كرد، ولى هيچ اثرى در فرعونيان نبخشيد، هر درى را مى‌توانست كوبيد ولى" عاقبت زان در برون نامد سرى"! لذا مايوس شد و چاره‌اى جز نفرين به آنها نديد، چرا كه قوم فاسدى كه هيچ اميدى به هدايتشان نباشد حق حيات از نظر نظام آفرينش ندارند، بايد عذاب الهى فرود آيد و آنها را درو كند و صفحه زمين را از لوث وجودشان پاك سازد.

لذا نخستين آيه مورد بحث مى‌گويد:" موسى به پيشگاه پروردگارش عرضه داشت كه اينها قومى مجرم و گنهكارند" (فَدَعا رَبَّهُ أَنَّ هؤُلاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ‌).

چه نفرين مؤدبانه‌اى؟ نمى‌گويد خداوندا آنها را چنين و چنان كن، بلكه همين اندازه مى‌گويد: خداوندا اينها گروهى مجرمند كه اميدى به هدايتشان باقى نمانده.