و آن اينكه چرا مى‌گويد: آمده‌ام كه بعضى از امورى را كه در آن اختلاف داريد تبيين كنم، چرا همه آن را تبيين نمى‌كند؟!.

از اين سؤال جوابهاى متعددى داده شده كه از همه مناسبتر اين است:

اختلافاتى كه مردم دارند دو گونه است: بخشهايى است كه در سرنوشت آنها از نظر اعتقاد و عمل، و از نظر فرد و جامعه مؤثر است، در حالى كه بخش ديگر اختلافاتى است در امورى كه هرگز سرنوشت‌ساز نيست، مانند نظرات مختلفى كه در باره پيدايش منظومه شمسى و آسمانها، و چگونگى افلاك و ستارگان، و ماهيت روح آدمى، و حقيقت حيات و مانند اينها.

روشن است انبياء ماموريت دارند كه به اختلافات در بخش اول از طريق تبيين واقعيتها پايان دهند، ولى هرگز مامور نيستند كه هر گونه اختلافى را هر چند تاثيرى در سرنوشت آدمى نداشته باشد پايان دهند.

اين احتمال نيز وجود دارد كه تبيين پاره‌اى از اختلافات نتيجه و غايت دعوت انبياء است يعنى آنها سرانجام موفق مى‌شوند پاره‌اى از اختلافات را حل كنند، ولى حل همه اختلافات در دنيا امكان‌پذير نيست، و به همين دليل در آيات متعددى از قرآن مجيد يكى از ويژگيهاى قيامت را پايان گرفتن تمام اختلافات بيان مى‌كند، در آيه 92- نحل مى‌خوانيم: وَ لَيُبَيِّنَنَّ لَكُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ ما كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ‌:" به طور مسلم در روز قيامت آنچه را در آن اختلاف داشتيد براى شما تبيين مى‌كند" (همين معنى در آيات 55 آل عمران- 48 مائده- 164 انعام- 69 حج، و غير آن آمده است) [1]

[1] بعضى ديگر از مفسران گفته‌اند كه" بعض" در اينجا به معنى" كل" است! و يا تعبير به‌ بَعْضَ الَّذِي تَخْتَلِفُونَ فِيهِ‌ اضافه موصوف به صفت است، و يا اينكه اين تعبير اشاره به آن است كه من تنها امور دين را براى شما تبيين مى‌كنم، نه اختلافهايتان را در امر دنيا، ولى هيچيك از اين تفسيرها قابل توجه نيست.