اگر زورق يا قايق كوچكى بر صفحه آب به خاطر وزش باد حركت كند زياد مهم نيست، مهم آن است كه كشتيهاى كوه پيكر با وزش امواج لطيف هوا با عده زيادى مسافر و بار فراوان به حركت در آيد، و هزاران كيلومتر راه را در ميان دو نقطه بپيمايد، و به مقصد برسد.

راستى چه كسى اوقيانوسها را با اين وسعت و عمق و ويژگيهاى آب آفريده؟

چه كسى به چوب و مواد ديگرى كه كشتى را با آن شكل مخصوص مى‌سازند اين خاصيت را بخشيده كه بر صفحه آب ثابت بماند؟

و چه كسى به بادها دستور داده است به صورت منظمى بر صفحه درياها و اوقيانوسها بوزند كه هر كس از هر نقطه به نقطه ديگرى مى‌خواهد برود بتواند از آن استفاده كند؟

همه جا نظم نشانه عقل و دانش است و در اينجا نيز همين گونه است.

اصولا اگر نقشه‌هايى كه دريانوردان از حركت بادها در اختيار دارند، و معلوماتى كه بشر در باره وزش بادها از قطبين زمين به سوى خط استوا، و از خط استوا به سوى دو قطب، و همچنين وزشهاى متناوب از سوى سواحل و خشكيها به دريا، و از سوى دريا به خشكى، در نظر بگيرد، مى‌داند چقدر اين مساله حساب شده است.

البته در عصر ما نيرو محرك كشتيها موتورهاى نيرومندى است كه پروانه‌هاى كشتى را به حركت در مى‌آورد، ولى با اينحال وزش بادها در حركت اين كشتيها نيز مؤثر است.