نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 20 صفحه : 398
نُؤْتِهِ مِنْها وَ ما لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ نَصِيبٍ) [1] تشبيه جالب و كنايه زيبايى است: انسانها همگى زارعند و اين جهان مزرعه ماست،
اعمال ما بذرهاى آن، و امكانات الهى بارانى است كه بر آن مىبارد، اما اين بذرها
بسيار متفاوت است، بعضى محصولش نامحدود، جاودانى و درختانش هميشه خرم و سرسبز و پر
ميوه، اما بعضى ديگر محصولاتش بسيار كم، عمرش كوتاه و زودگذر، و ميوههايى تلخ و
ناگوار دارد.
تعبير به" يريد" (مىخواهد و اراده مىكند) در حقيقت اشاره به تفاوت
نيتهاى مردم است، و مجموع آيه شرحى است پيرامون آنچه در آيه قبل از مواهب و
روزيهاى پروردگار آمده كه گروهى از اين مواهب به صورت بذرهايى براى آخرت استفاده
مىكنند و گروهى براى تمتع دنيا.
جالب اينكه در مورد كشتكاران آخرت مىگويد: نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ (زراعت او را افزون مىكنيم) ولى نمىگويد از تمتع دنيا نيز بىنصيبند، اما
در مورد كشتكاران دنيا مىگويد:" مقدارى از آن را كه مىخواهند به آنها
مىدهيم، بعد مىافزايد در آخرت هيچ نصيب و بهرهاى ندارند".
به اين ترتيب نه دنياپرستان به آنچه مىخواهند مىرسند و نه طالبان آخرت از
دنيا محروم مىشوند، اما با اين تفاوت كه گروه اول با دست خالى به سراى آخرت
مىروند و گروه دوم با دستهاى پر! نظير همين معنى در آيه 18 و 19 سوره اسراء به
شكل ديگرى آمده است:
[1] واژه" حرث" به طورى كه
راغب در مفردات مىگويد: در اصل به معنى پاشيدن بذر در زمين و مهيا ساختن آن براى
زراعت است، و در قرآن مجيد نيز كرارا در اين معنى به كار رفته، ولى معلوم نيست،
چرا جمعى از مفسران آن را به معنى" عمل و كسب" تفسير كردهاند؟!
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 20 صفحه : 398